M'n lief, het water is maar stil vandaag,
het knabbelt zachtjes aan de waterkant
en werkt met ditjes-datjes, laag na laag,
op zijn manier aan een kastelenstrand.
De krijtformaties – ginds – van Étretat
zien als een koude kathedraal verveeld
neer op de ijdelheid, het n'importe quoi
waarmee de zee hier in de golven speelt.
Een ijle windvlaag slaat het water aan
en uit de golfslag klinken stemmen op
die jij, als door de tijd, lijkt te verstaan:
een oude man, een vis, een hondenkop.
Zodra wij naar de grijze opgang gaan,
de zee zich omdraait, slaperig en loom,
klampt ons vergeefs één stem nog aan:
een kort-Amerikaans go home go home.
Paul Bezembinder
Uit: Parkzicht. Eerste prijs in de wedstrijd ‘75 jaar Herdenken en Bevrijden’, Bibliotheek en Schrijverscollectief Meijerijstad (2019). Registratie prijsuitreiking: hier op YouTube. Een verfilming (2020) van het gedicht zelf staat hier op YouTube.