Het was een wat desolate zondagmiddag.
Wij bezochten de dierentuin van Overloon.
Bij het gouden kooitje van het vogelverblijf
beseften wij: poetry, that rare bird, had flown.
Ooit had zij hier haar hoogste vorm gevonden
in een vogellijfje ingepakt in kleurenpracht –
тихотворенье in rumoerig gezelschap
en шумасшествие in de stilte van de nacht.
Zou zij gevlucht zijn of zou zij zijn gevlogen?
Vond het zorgteam haar met haar pootjes omhoog?
Of was ze toch maar paradijsvogel geworden?
Eentje die krijsend naar de onderwereld vloog?
Paul Bezembinder
– Fleurs du Mal, 2018